Daarom is een vloeiende beweging van school naar werk van groot belang, stelt Natasja. ‘Als wij wachten tot een jongere zich meldt bij ons loket, lopen we al kansen mis. Je wilt niet dat iemand na school eerst een tijd thuis op de bank gaat zitten. Je wilt ze oppakken als ze nog volop in ontwikkeling zijn. Je wilt ze bovendien niet alleen ‘op papier’ kennen, want dan zie je niet welke vaardigheden ze allemaal al wel – of nog niet – in huis hebben. En dus haken we al aan in hun laatste vso-jaar, waarin we drie keer bij de scholen langsgaan voor leerlingoverleg.’

Wij kennen de jongeren heel goed’, vertelt Richard. ‘Wij weten welke ontwikkeling ze hebben doorgemaakt, wat hun talenten en dromen zijn, hoe hun thuissituatie is, we overzien verschillende sociale en maatschappelijke domeinen. Voor de gemeente is die informatie onmisbaar, bevestigt Natasja. ‘Voor deze jongeren werkt een groepsaanpak niet, zoals je er ook niet komt als je vanuit het aanbod gaat zoeken naar een passende vervolgstap. We moeten andersom kijken: wie hebben we precies voor ons, en wat past bij hem of haar?’

Richard: ‘Wat nou, als we de uitstekende samenwerking van school, gemeente en jobcoach zouden vertalen naar één persoon? Dat werd de combinatiefunctionaris Arbeid. Dat is iemand die met één voet in het onderwijs staat, maar ook optreedt als jobcoach van de jongere. Dan neem je namelijk al je kennis over de jongere, en vooral ook het vertrouwde contact dat je samen hebt, mee naar de volgende begeleidingsfase. Je hoeft je niet meer te verdiepen in wat de jongere kan, je weet al waar de uitdagingen liggen, je kent de problemen die spelen en je hebt al de klik die zo belangrijk is als je samen werkt aan de toekomst.’